دوربین عکاسی
نحوه کار دوربینهای اولیه
در سال ۱۵۶۸ دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل تغییر مجهز نمود. بدین وسیله می‌توانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس کند. در سال ۱۸۰۲ توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می‌گرفت، رنگ اصلی خود را از دست می‌داد و به کلی سیاه می‌شد. آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار می‌دادند، قسمت‌هایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می‌ماند و اما سایر قسمتهای کاغذ سیاه می‌شد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی می‌شد. با این روش تصویری بدست می‌آمد که آن نیز به مجرد نور دیدن، رنگ خود را از دست می‌داد و کاغذ یکپارچه سیاه می‌شد.
سیر دگرگونی و رشد
در سال ۱۸۱۶ جوزف نییپس با یک جعبه جواهرات یک دوربین بسیار ابتدایی ساخت و آن را با ذره بین، میکروسکوپ نوری مجهز نمود. با این دستگاه او می‌توانست فقط عکسهای منفی بردارد. سرانجام ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که توانست عکسهای مثبت هم بردارد، عکسهایی که ثابت و دائمی هم باقی می‌ماندند. این رویداد در سال ۱۸۳۵ رخ داد. در سالهای بعد دوربینهای پیشرفته‌ای به بازار عرضه شده و می‌شود.
ساختمان دوربین عکاسی
تصویر قسمتهای مختلف یک دوربین تک لنز را نشان میدهد
1 - لنز دوربین
2 - نگهدارنده لنز
3 - دیافراگم
4 - -
5 - فیلم عکاسی
6 - -
7 - شاتر
8 - دکمه کنترل سرعت عکسبرداری
۹ - -
10 - چشمی
11 - -
12 - حلقه فوکوسدوربین عکاسی از یک اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله (مسافت یاب نوری)، شاتر یا بندان، نورسنج (طیف سنج نوری) و منظره یاب مجهز است.
طرز کار دوربین عکاسی
در هنگام عکسبرداری عدسی دوربین را جلو و عقب می‌بریم تا آنکه در منظره یاب تصویر واضحی از جسم مورد نظر دیده شود. در این حالت تصویری حقیقی و معکوس می‌تواند روی فیلم تشکیل شود که با فشار دکمه دیافراگم باز می‌شود و نور در مدت مشخص به فیلم می‌رسد و تصویر جسم را روی آن بوجود می‌آورد. در دوربینهای مدرن به جای فیلم یک حسگر تصویر قرار دارد. دوربین های عکاسی از لحاظ ساختاری به طور کلی به دو گروه دیجیتال و آنالوگ تقسیم می شوند و همگی در یک موضوع اشتراک دارند و آن هم؛ گذراندن نور از لنز، نمایش تصویر در ویزور و کانونی کردن صحیح آن روی صفحه حساس است. ساختار دوربین های آنالوگ بر این اساس است که؛ نور از داخل لنز گذشته و پس از برخورد با یک آینه، به سوی چشم ناظر هدایت می شود. وقتی عکاس کادر مناسب و دیگر پارامترها را تنظیم کرد، دکمه شاتر را می فشارد و با این کار بخش هایی که مانع رسیدن نور به صفحه حساس می شده اند، از میان برداشته می شوند. طبیعتاً با بالا رفتن آینه، عکاس قادر به مشاهده آن چه دوربین به سوی آن نشانه رفته است، نیست. با توجه به فاصله کانونی لنز، تصویر مطلوب در نقطه ای خاص و وارونه تصویر اصلی تشکیل می شود. دوربین و فوکوسر آن نیز سبب می شوند این تصویر درست روی محل مورد نظر عکاس؛ یعنی، صفحه حساس(که در دوریبن های آنالوگ، فیلم است) تشکیل شود.
انواع دوربین های عکاسی آنالوگ و
دیجیتال
دوربین آنالوگ
دوربینی است که بوسیلهٔ دست و یا دستگاه‌های مکانیکی خودش تنظیم می‌شود و دارای فیلم است.قابل ذکر است که این دوربین‌ها کیفیت بهتری نسبت به دوربینهای دیجیتال دارند.
دوربین دیجیتال
دوربینی است که اطلاعات تصویر را بصورت ارقام عددی در نوعی ازحافظه کامپیوتری ذخیره می‌نماید. نحوهٔ کار دوربینهای عکاسی دیجیتال بسیار مشابه کار دوربینهای فیلمیِ قدیمی است. نور پس از عبور از لنز بر روی صفحهٔ حساس به نور می‌تابد. در دوربینهای دیجیتال این صفحهٔ حساس یک «سنسور» الکتریکی است که همانند صفحه مانیتور (اما در جهت عکس) میزان فوتون‌های تابیده شده را به صورت یک جریان الکتریکی کالیبره شده به یک دستگاه مبدل می‌فرستد. مبدلِ آنالوگ به دیجیتال هم به نوبهٔ خود این اطلاعات را برای هر پیکسل به صورت عددی ما بین ۰-۲۲۵ (میزان روشنایی هر پیکسل) به کارت ذخیره سازی ارسال می‌کند. اطلاعات مربوط به تمام پیکسلهای یک سنسور که حتی به ۱۶ میلیون هم در برخی دوربینهای تخصصی تر می‌رسد، در کنار هم کلیت تصویر ضبط شده را می‌سازند.
جستارهای وابسته
عکاسی دیجیتال
نخستین‌ها در عکاسی ایران
تمام‌نگاری (هولوگرافی)
انسل آدامز
برخی مارک‌های سرشناس دوربین بر پایه حروف الفبا [ویرایش]آگفا
الیمپوس
پنتکس
ریکو
زنیت
سونی
فوجی
کاسیو
کانن
کداک
کونیکا
لومو
لینهوف
مامیا
مینولتا
نیکون
هاسل بلاد
5 دلیل برای خرید دوربین DSLR
یكی از سؤالات همیشگی‌ای كه خوانندگان برای بخش عكاسی دیجیتال ارسال می‌كردند این بود كه فرق دوربین DSLR با دوربینهای دیجیتال معمولی، دوربینهای كامپكت، دوربینهای خانگی و بسیاری نام‌های دیگر كه در مقابل آن قرار می‌گیرند، چیست؟ واقعیت این است كه از دید حرفه‌ای، دوربین‌ها (چه دیجیتال و چه آنالوگ) تنها به دو دسته تقسیم می‌شوند: DSLR و هر آنچه كهDSLR نیست!
Digital Single Lens Reflex) DSLR)، به دوربین‌هایی گفته می‌شود كه نور تابیده شده از داخل لنز مستقیماً روی حسگر نمی‌تابد و بر خلاف دوربینهای عادی، نور پس از وارد شدن از داخل لنز روی یك آیینه می‌تابد و آن آیینه نور را به آیینه بالایی می‌تاباند تا به چشم برسد؛ دقیقاً مثل یك پریسكوپ. در لحظه گرفتن عكس، این آیینه به بالا می‌جهد و نور به حسگر می‌تابد. خیلی پیچیده شد؟ خوب یك نشانه اصلی دوربینهای DSLR (جز قیمت بالای آن‌ها) این است كه لنزآن‌ها به طور كامل از بدنه دوربین جدا می‌شود، ولی در دوربینهای معمولی نمی‌توان لنز را جدا كرد.
حالا سؤال دوم پیش می‌آید: آیا جدا شدن لنز تنها دلیل كاربران حرفه‌ای برای خریدن یك دوربین گران‌قیمت است؟ خیر! كاربران حرفه‌ای دلایل محكمی برای خرید یك دوربین DSLR دارند. از جمله:
اندازه حسگر: یكی از بزرگ‌ترین تفاوت‌های DSLRها و دوربینهای كامپكت خانگی، اندازه حسگر دوربین‌های‌آن‌ها است. احتمالاً نمی‌توانید این بخش از دوربینتان را ببینید. حداقل در مورد دوربینهای خانگی مجبورید برای دیدن آن، دوربینتان را بشكنید! اندازه تقریبی آن در دوربینهای خانگی حدوداً اندازه یك بند انگشت كوچك شما است. در حالی كه در دوربینهای DSLR خیلی بزرگ‌تر است.
یک قانون
هر چه حسگر یك دوربین بزرگ‌تر باشد، كیفیت عكس ثبت شده خصوصاً از لحاظ طبیعی بودن رنگ‌ها و كمتر شدن نویز تصویر بسیار بالاتر خواهد بود. براساس این قانون، كیفیت عكس‌های یك DSLR شش مگابایتی بسیار بالاتر از یك دوربین ده مگاپیكسلی معمولی است. بنابراین تصور مگاپیكسل‌ها را باید در مورد دوربینهای همسان به كار گیرید.
تنظیمات دستی: بر خلاف دوربینهای خانگی، دوربینهای DSLR یك سری كنترل كننده دارند كه در اولین نگاه با خودتان می‌گویید: <این یعنی یك دوربین حرفه‌ای>! كنترل كننده‌های استاندارد در یك دوربین DSLR عبارتند از:
مد دیافراگم - سرعت ثابت و مد تمام دستی، كه به شما امكان میدهد به منظور عكاسی در شرایط نوری پیچیده، خودتان به صورت دستی مقدار دیافراگم یا سرعت دوربین را به صورت مجزا یا همزمان تنظیم كنید.
از دیگر تنظیمات موجود در این دوربین‌ها می‌توان به تنظیمات منحنی‌های رنگی، وضوح، كنتراست، اشباع رنگ، تنظیمات دستی تراز سفیدی، ویرایش عكس در داخل دوربین و امكان همزمان‌سازی فلاش‌های خارجی.
DSLRها فتوشاپ هم دارند؟
نویز: یكی از اصلی‌ترین تفاوت‌های دوربینهای DSLR با دوربینهای خانگی نویز است. فرض كنید دوربینتان را با خودتان به مهمانی شبانه می‌برید. نور محیط كم است و شما با افتخار حساسیت دوربینتان را روی 400 یا 800 قرار می‌دهید و عكس می‌گیرید. عكس‌ها را همان لحظه روی نمایشگر كوچك دوربین نگاه می‌كنید و با خود می گویید: عجب كیفیتی! فردای آن روز می بینید سطح تمام عكس‌ها با پوششی دانه دانه و شن مانند پوشیده شده است؛ چیزی كه در مورد دوربینهای DSLR به علت بزرگی حسگرشان كمتر دیده می‌شود.
به همین دلیل كیفیت عكس‌هایی كه با دوربینهای DSLR با حساسیت 400 گرفته می‌شود، حتی بالاتر از حساسیت 800 یا 1600 در دوربینهای معمولی است و بالعكس نویز تصویر در حساسیت 1600 در یك دوربین DSLR تقریباً برابر همان مقدار نویز در حساسیت 400 یا 800 یك دوربین عادی است.
چرا دوربین من برفك می‌زند؟
كارآیی: سرعت شروع به كار دوربین از لحظه روشن شدن تا لحظه آماده به كار شدن، در اغلب دوربینهای خانگی بین یك تا گاهی دو ثانیه طول می‌كشد. حالا این مسئله چه اهمیتی دارد؟ همین زمان شروع به كار گاهی ممكن است موجب از دست رفتن یك موقعیت خوب عكسبرداری می‌شود. این زمان در دوربینهای DSLR گاهی به یك چشم بر هم زدن می‌رسد. دكمه ON را می‌زنید و بلافاصله عكس می‌گیرید؛ به همین سادگی!
البته مسئله كند بودن دوربین در مورد وقفه عكسبرداری یا همان Shutter Lag نیز بسیار مهم است. وقفه عكسبرداری به مقدار زمانی گفته می‌شود كه از لحظه فشردن دكمه شاتر تا لحظه ثبت عكس طول می‌كشد. در دوربینهای DSLR این زمان تقریباً صفر است.
وسایل جانبی: نهایتاًً این‌كه، خرید یك DSLR با خرید یك مجموعه وسایل هنر عكاسی یكی است. این مجموعه می‌تواند از بدنه‌های باتری‌‌دار كه زیر دوربین وصل می‌شوند (و عمر آن‌ها چندین برابر باتری استاندارد دوربین است)، تا لنز‌های دوربُرد و 180درجه، فیلتر‌های مختلف كه روی لنز‌ها وصل می‌شوند، و بسیاری تجهیزات دیگر را در بر گیرد.
البته اگر از كاربرانی هستید كه تمام مدت دوربین خود را روی حالت خودكار قرار می‌دهید، از خرید این تجهیزات صرف‌نظر كنید؛ زیرا فقط پول خرج كردنِ بی‌دلیل است. اما لنز‌ها مهم‌ترین تجهیزات جانبی DSLRها هستند. شاید به جرات بتوان گفت كه برای هر موقعیت عكاسی یك لنز خاص طراحی و عرضه شده است. اما آیا ما واقعاً از همه موقعیت‌های عكاسی استفاده می‌كنیم؟
یعنی این لنز گران‌تر از خود دوربین من است! چرا؟
فهرست دلایل ما می‌توانند خیلی بیشتر از این‌ها هم ادامه پیدا كند. اما قبل از این‌كه به سراغ یك دوربین DSLR بروید، باید به یك نكته خیلی مهم فكر كنید: این‌كه می‌خواهید از آن چه استفاده‌ای كنید؟ نكته دیگر این‌كه، ببینید آیا اصولاً می‌توانید از آن استفاده كنید یا خیر؟ برخی از دوربینهای DSLR هستند كه شاید یك ماه طول بكشد تا تنها با كار‌آیی‌های استاندارد آن آشنا شوید و همین هم در صورتی است كه هر روز با آن سر و كله بزنید و عكس بگیرید.
از سویی دیگر، دوربینهای DSLR بزرگ و سنگین هستند. نمی‌توانید آن‌ها را در جیبتان قرار دهید و به مهمانی یا كوه بروید. حمل این دوربین‌ها گاهی بسیار سخت می‌شود (مثلاً در یك استادیوم ورزشی) و حتی ممكن است برای حمل آن‌ها از شما مجوز بخواهند (مثل اماكن نظامی). بنابراین اگر عاشق عكاسی نیستید و اگر به این رشته هنری به عنوان اولین علاقمندی خود نگاه نمی‌كنید، بهتر است یك دوربین كامپكت با كیفیت را به جای آن انتخاب كنید. DSLRها برای حرفه‌ای‌ها ساخته می‌شوند.
منبع: نشریه عصر شبکه
